เด็กชายวัย 22 ปีจากอินเดียเดินทางมาถึงสหรัฐอเมริกาเพื่อศึกษาต่อระดับปริญญาโทด้านวิทยาการคอมพิวเตอร์ เบื่อโลกเทคโนโลยี เขาเปลี่ยนตัวเองเป็นผู้เล่นแบล็คแจ็คมืออาชีพ ทักษะการพนันของเขาเป็นงานในวอลล์สตรีท และเริ่มต้นการผจญภัย 25 ปีสู่โลกแห่งวาณิชธนกิจและกองทุนป้องกันความเสี่ยง สรุปได้ว่า American Dream ของฉันเป็นอย่างไร

เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างที่มีฝนโปรยปรายของสายการบินบริติช แอร์เวย์ 747 ขณะลงจอดในนิวยอร์กเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2528 ข้าพเจ้าเต็มไปด้วยความคาดหมาย สำหรับคนที่เติบโตขึ้นมาในอินเดียในช่วงยุค 70 ที่ปั่นป่วน อเมริกาดูเหมือนเป็นสถานที่ในตำนานที่ทุกอย่างเป็นไปได้ ชื่อเสียงนั้นกลับกลายเป็นว่าสมควรอย่างยิ่งในกรณีของฉัน

เมื่อฉันสำเร็จการศึกษาจาก IIT Delhi ฉันรู้ว่าฉันไม่ต้องการอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิศวกรรมไฟฟ้า ฉันได้เข้าเรียนที่ IIM Ahmedabad แต่นึกไม่ออกว่าบุคลิกที่เอาแต่ใจของฉันจะเหมาะกับองค์กรในอินเดีย แต่ฉันได้ใช้เส้นทางที่เหนื่อยล้าจาก IIT ไปยังสหรัฐอเมริกาเพื่อเข้าเรียนระดับบัณฑิตศึกษาสาขาวิทยาการคอมพิวเตอร์ น่าเสียดายที่ไม่นานหลังจากที่ฉันสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโทที่มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน ฉันก็ตระหนักว่าฉันไม่มีความสนใจในคอมพิวเตอร์เช่นกัน ฉันไม่สามารถทนความคิดที่จะใช้เวลาที่เหลือในชีวิตของฉันนั่งอยู่ในห้องเล็ก ๆ และต่อยบนแป้นพิมพ์ตลอดทั้งวัน

อย่างไรก็ตาม ฉันกระเด้งไปมาในอุตสาหกรรมคอมพิวเตอร์หลายปีในขณะที่ค้นหาบางสิ่งที่รู้สึกตื่นเต้นอย่างยิ่ง ฉันยังทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านกาแฟตะวันออกกลางในมินนิอาโปลิสด้วยสายตาที่จะเปิดร้านอาหารของตัวเอง

เรียบง่ายและเปลี่ยนแปลงชีวิต

ระหว่างทริปเล่นสกีช่วงสุดสัปดาห์ที่ทะเลสาบทาโฮที่ฉันเจอเกมที่จะเปลี่ยนชีวิตฉัน: แบล็กแจ็ก ความเรียบง่ายของเกม – เข้าใกล้ 21 ให้มากที่สุดโดยไม่ต้องข้าม – ทำให้ฉันทึ่ง ฉันเคยรักคณิตศาสตร์และแบล็คแจ็คเป็นเกมของตัวเลขอย่างชัดเจน ความจริงที่ว่าการนับไพ่สามารถเปลี่ยนอัตราต่อรองในความโปรดปรานของผู้เล่นได้ทำให้เกมน่าดึงดูดยิ่งขึ้นสำหรับฉัน และเมื่อฉันได้เรียนรู้ว่าคาสิโนไม่เพียงแต่ห้ามผู้เล่นที่มีทักษะเท่านั้น แต่บางครั้งก็ถูกจับกุมและทุบตี ฉันก็เต็มไปด้วยความโกรธแค้น ฉันตัดสินใจที่จะเปลี่ยนตัวเองให้เป็นนักเล่นแบล็คแจ็คมืออาชีพ หากไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากการสอนบทเรียนให้กับคาสิโน

เกือบจะไม่มีข้อยกเว้น คำประกาศของฉันได้รับการตอบรับด้วยเสียงหัวเราะและเยาะเย้ย ทุกคนรอบตัวฉันถือว่าฉันเป็นขี้ยาการพนันที่ใช้ทฤษฎีความน่าจะเป็นเพื่อพิสูจน์การเสพติดของเขา หลายคนถึงกับเชื่อว่ามันจะนำไปสู่ความพินาศของข้าพเจ้า แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ควรถูกขัดขวาง อีกสองปีข้างหน้า ฉันใช้ชีวิต กิน และสูดหายใจกระบอง ไม่น่าแปลกใจเลยที่คาสิโนหลายแห่งสั่งห้ามฉัน บางคนสุภาพและบางคนก็ไม่สุภาพ ดังนั้นฉันจึงถูกบังคับให้หลงระเริงกับการหลอกลวงต่าง ๆ เพื่อที่ฉันจะได้เล่นต่อไป ฉันเริ่มใช้ชื่อปลอม แยกชื่อสำหรับคาสิโนแต่ละแห่ง และสวมบทบาทเป็นผู้นำเข้าพลาสติกที่คลั่งไคล้และคลั่งไคล้ซึ่งชอบเล่นการพนัน ฉันเมาทั้งๆ ที่แทบจะไม่ดื่มเลย และเริ่มขโมยชิปของตัวเองจากโต๊ะ (เพื่อให้ดูเหมือนว่าฉันชนะน้อยกว่าที่เป็นอยู่) หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็เริ่มสนุกกับเกม cat-and-mouse นี้เช่นกัน

สู่โลกแห่งการเงินอันสูงส่ง

ชีวิตของนักพนันมืออาชีพทำให้ดีอกดีใจ มันเป็นความรู้สึกที่ทรงพลังอย่างเหลือเชื่อที่รู้ว่าฉันมีข้อได้เปรียบเหนือคาสิโน และด้วยเวลาและทุนที่เพียงพอ ฉันจะออกมาข้างหน้า เสน่ห์และความเย้ายวนใจของ Strip ต่างจากผู้มาเยือนลาสเวกัสส่วนใหญ่ไม่มีสิ่งดึงดูดใจสำหรับฉัน ฉันอยู่ในเมืองเพียงเพื่อเล่นเกมและเล่นอย่างสุดความสามารถ ซึ่งเป็นหลักการที่ฉันจะยึดถือตลอดอาชีพการงานใน Wall Street เช่นกัน

ในฤดูใบไม้ร่วงปี 1992 ฉันเชื่อมั่นว่าชีวิตที่เหลือของฉันจะต้องเดินทางไปทั่วโลกและเล่นแบล็คแจ็ค ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าทักษะการพนันของฉันจะนำฉันไปสู่โลกแห่งการเงินระดับสูง

การเดินทางไปแมนฮัตตันในทันทีทันใดทำให้ฉันได้เผชิญหน้ากับ Wall Streeters หลายคนที่เป็นเพื่อนของเพื่อนของฉัน ที่ไนท์คลับแห่งหนึ่งในมิดทาวน์ พวกเขาฟังด้วยความสนใจขณะที่ผมเล่าประสบการณ์ของผมในฐานะนักพนันมืออาชีพ เมื่อใกล้ค่ำ คนหนึ่งหันมาหาฉันและพูดว่า “คุณควรทำงานที่ Wall Street” ฉันหัวเราะกับความคิดนั้น แต่กลับบ้านในซานฟรานซิสโก ฉันไม่สามารถเอา Wall Street ออกจากหัวได้ มันเป็นคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในโลก ฉันรวบรวมประวัติย่อโดยวางแบล็คแจ็คไว้ที่ด้านบนสุดของหน้าและคอมพิวเตอร์ใกล้ด้านล่าง และส่งไปยังธนาคารเพื่อการลงทุนสองสามแห่ง

เลห์แมน บราเธอร์สตกลงสัมภาษณ์ฉัน และฉันใช้ไมล์สะสมประจำเพื่อไปเที่ยวนิวยอร์กซิตี้อีกครั้ง ผู้ค้าตราสารหนี้ของ บริษัท ได้ย่างฉันเป็นเวลาหลายชั่วโมงเกี่ยวกับความสามารถในการเล่นการพนันของฉัน แต่ฉันสามารถจัดการกับพวกเขาได้อย่างง่ายดาย ในตอนท้ายของวันที่เหน็ดเหนื่อยนั้น ผู้บังคับบัญชาของ Lehman ยืนยันว่าฉันจะส่งการทดสอบความสามารถในการนับไพ่ของฉันในที่สาธารณะ พวกเขานำไพ่หนึ่งใบออกจากสำรับที่สับมาอย่างดี และให้เวลาฉัน 18 วินาทีในการระบุมัน ฉันรู้สึกเหมือนเตะตัวเอง ก่อนหน้านี้ในวันนั้น ข้าพเจ้าอ้างว่าสามารถนับสำรับไพ่ได้ในเวลาเพียง 14 วินาที แต่นั่นก็อยู่ในอพาร์ตเมนต์อันเงียบสงบของฉัน

นี่เป็นครั้งแรกของฉันบนชั้นการซื้อขายของ Wall Street และบรรยากาศทำให้ฉันรู้สึกไม่สบายใจอย่างยิ่ง แม้จะรู้สึกไม่สบายใจ ฉันรู้ว่าโอกาสในการทำงานของฉันขึ้นอยู่กับการทำเคล็ดลับในห้องนั่งเล่นนี้ให้สำเร็จ ดังนั้นฉันจึงหยิบสำรับ พยักหน้าให้ผู้จับเวลา และวิ่งผ่านไพ่ 51 ใบ เหลือเวลาอีกเพียงสองวินาทีบนนาฬิกา ฉันก็พูดออกมาดังๆ ว่า “เก้าโมงแล้ว” เพื่อความโล่งใจของฉัน พ่อค้าที่ถือไพ่ที่หายไปได้พลิกไม้กระบองทั้งเก้าอัน หลังจากนั้นไม่นาน ฉันก็ได้รับข้อเสนองาน

ฉันไม่รู้เรื่องการเงินเป็นอย่างแรก แต่ฉันก็ตัดสินใจเสี่ยงโชคที่วอลล์สตรีทและย้ายไปนิวยอร์ก

เหมือนเป็นตัวแทนจำหน่าย

ฉันเสียใจเกือบจะในทันที โดยที่ไม่รู้อะไรเลย ฉันถูกผลักไสให้ทำงานที่น่าเบื่อที่สุด – ทำสำเนา ส่งแฟกซ์รายงาน และเรียกอาหารเช้าสำหรับจ้าวแห่งจักรวาล การเป็นชาวต่างชาติของฉันไม่ได้ช่วยอะไร และความจริงที่ว่าฉันเป็นมังสวิรัติ ฉันถูกบังคับให้ไปทานอาหารเย็นที่ร้านสเต็กนับไม่ถ้วน ซึ่งฉันเบื่อที่จะกินสลัดหลังสลัด เพื่อนชาวอินเดียคนหนึ่งจะต้องกัดลิ้นตัวเองขณะถูกเยาะเย้ยที่ร้านอาหารฝรั่งเศสสุดหรู “ปลูกขนหน้าอกบ้าง กินเนื้อหน่อย”

ที่แย่ไปกว่านั้น ฉันค่อยๆ ตระหนักว่างานใน Wall Street ของฉันคล้ายกับการเป็นเจ้ามือแบล็คแจ็ค ที่บ้านเลห์แมน บราเธอร์ส ฉันถูกว่าจ้างให้ทำงานที่บ้าน ความคิดที่ว่าฉันจะพบว่าน่ารังเกียจในลาสเวกัส อย่างไรก็ตาม ฉันสู้ต่อไปเพราะฉันคิดหนักที่จะหาวิธีเอาชนะตลาดสินเชื่อที่อยู่อาศัยในสหรัฐฯ เหมือนกับที่ฉันเคยทำกับคาสิโนในเนวาดา

การกำหนดกลยุทธ์ที่จะเอาชนะตลาดได้อย่างต่อเนื่องเป็นภารกิจที่ยากมาก ซึ่งต้องใช้เวลาหลายปีกว่าจะสำเร็จ ในช่วงเวลานั้น ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาแบล็คแจ็คของฉัน ฉันอุทิศทุกช่วงเวลาว่างเพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับการจำนอง ฉันยังตื่นอยู่หลายคืน โดยหมุนนิ้วโป้ง ขณะที่พยายามถอดรหัสปริศนาชิ้นล่าสุด เจ็ดปีที่ยาวนานและเจ็บปวดให้หลัง ฉันสามารถคิดวิธีการลงทุนที่ฉันเชื่อว่าจะเปลี่ยนโอกาสให้ฉันได้เปรียบ

เกมยาว

ความได้เปรียบเหนือคาสิโนเพียง 1% ก็เพียงพอแล้วสำหรับฉันที่จะหาเลี้ยงชีพจากแบล็คแจ็ค ในทำนองเดียวกันขอบที่เล็กกว่าก็เพียงพอที่จะเอาชนะตลาดจำนองครั้งแล้วครั้งเล่า กุญแจสำคัญในทั้งสองเกมคือการปรับขนาดการเดิมพันอย่างเหมาะสมและอยู่ในเกมนานพอที่จะรับรู้อัตราต่อรองที่แท้จริง การเดิมพันของฉันในลาสเวกัสได้รับการออกแบบมาเพื่อจำกัดความน่าจะเป็นที่จะเสียแบ๊งค์ทั้งหมดของฉันให้ต่ำกว่า 5% ฉันได้เดินตามเส้นทางเดียวกันบนวอลล์สตรีท ในอุตสาหกรรมที่ทุกคนพยายามทำเงินให้ได้มากที่สุดในระยะเวลาอันสั้น ฉันได้เล่นเกมที่ยาวนานมาโดยตลอด เพื่อความผิดหวังอย่างมากของผู้บังคับบัญชากองทุนเฮดจ์ฟันด์ของฉัน การซื้อขายของฉันได้รับการปรับขนาดเพื่อลดโอกาสในการทำลายของฉัน และไม่เพิ่มการจ่ายเงินของฉันให้สูงสุด แม้ว่าแนวทางของฉันจะลดค่าชดเชยของฉันลงได้เกือบอย่างแน่นอน แต่ก็ยังให้สิ่งที่มีค่ามากกว่าตอบแทนแก่ฉัน นั่นคือความสบายใจ

แม้จะใช้เวลาสามทศวรรษในครั้งแรกในการเอาชนะคาสิโนด้วยเงินครั้งละ 100 ดอลลาร์ จากนั้นจึงจัดการเงินหลายร้อยล้านดอลลาร์ในวอลล์สตรีท ฉันไม่เคยเทียบความสำเร็จกับเงินได้เลย แต่ฉันใช้คำจำกัดความของ Maya Angelou ที่ว่าความสำเร็จคือการชอบตัวเอง ชอบสิ่งที่คุณทำ และชอบวิธีที่คุณทำ ฉันค้นพบแต่เนิ่นๆ ว่ากุญแจสู่ความสุขอยู่ที่การเล่นเกมให้ดีในตอนกลางวันและนอนหลับสบายในตอนกลางคืน เงินเป็นเพียงผลข้างเคียงของเกมที่เล่นได้ดี ไม่ใช่วัตถุประสงค์หลัก ความสำเร็จในวอลล์สตรีทของฉัน – การสร้างประวัติอันยอดเยี่ยมในระยะยาวของการจัดการเงินและมีบทบาทสำคัญในการระดมเงินแปดพันล้านดอลลาร์สำหรับการเปิดตัวกองทุนเฮดจ์ฟันด์ที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ – เป็นผลโดยตรงจากความเชื่อมั่นนี้

เมื่อฉันมองย้อนกลับไปในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา ฉันรู้ว่าเรื่องราวของฉันสามารถเกิดขึ้นได้เฉพาะในอเมริกาเท่านั้น มากกว่าประเทศอื่นใดในโลก อเมริกาให้รางวัลแก่ผู้กล้าเสี่ยงและผู้กล้าเสี่ยง การอุทิศตนเพื่อแสวงหาการเป็นนักพนันมืออาชีพถือเป็นความเสี่ยงที่ไม่ธรรมดา เช่นเดียวกับเส้นทางที่ฉันเดินตามในวอลล์สตรีท – นำภูมิปัญญาดั้งเดิมมาสร้างวิธีการลงทุนของตัวเอง ความสำเร็จของฉันในทั้งสองกิจการเป็นผลมาจากการมีระบบ มีวินัย และดำเนินการกับเงินทุนที่มากพอ หากคุณเปลี่ยนสมการความเสี่ยง/ผลตอบแทนได้ตามใจชอบ แสดงว่าคุณไม่ได้เล่นการพนันอีกต่อไป แสดงว่าคุณกำลังลงทุนเพื่ออนาคตของคุณ ข้อเท็จจริงพื้นฐานนี้ไม่เพียงแค่ในคาสิโนและวอลล์สตรีทเท่านั้น แต่ในทุกแง่มุมของชีวิต

หลังจากใช้เวลาในฐานะผู้เล่นแบล็คแจ็คมืออาชีพ ผู้เขียนใช้เวลา 20 ปี (พ.ศ. 2542-2562) ในการจัดการเงินสำหรับกองทุนเฮดจ์ฟันด์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก ในช่วงเวลานั้น เขาประสบความสำเร็จถึง 103 เดือนติดต่อกันของผลตอบแทนที่เป็นบวก อาจเป็นสถิติระยะยาวที่ดีที่สุดที่สร้างโดยบุคคลในประวัติศาสตร์กองทุนเฮดจ์ฟันด์ เขาเพิ่งเขียนหนังสือที่บันทึกการเดินทางที่ไม่ธรรมดาของเขา ‘Play It Right’ จัดพิมพ์โดย Bloomsbury India