ฉันเพิ่งโทรหาห้างสรรพสินค้าในพื้นที่เพื่อดูว่าพวกเขาขายโต๊ะบัตรหรือไม่ เมื่อหญิงสาวรับสาย ฉันถามว่า “คุณมีโต๊ะไพ่ไหม” เธอตอบว่า “โต๊ะไพ่คืออะไร” ซึ่งฉันตอบอย่างชาญฉลาดว่า “โต๊ะที่คุณเล่นไพ่”
“โอ้” เธอพูด “คุณหมายถึงโต๊ะที่ขาลงเหรอ” ฉันอนุญาตตามที่เป็นกรณี “เราทำ” เธอพูดอย่างมีชัย และพวกเขาก็ทำ
การแลกเปลี่ยนนั้นทำให้ฉันนึกถึงชีวิตที่เต็มไปด้วยเกมของตัวเอง
ตอนเป็นเด็ก ฉันจะตื่นแต่เช้าและเล่นเกมผูกขาดกับพ่อ ซึ่งเป็นผู้เล่นเกมที่ไม่ชำนาญ เขาได้รับการเข้าสู่ National Bridge Hall of Fame เนื่องจากความสามารถในการเล่นบริดจ์ของเขาและบรรเทาเงินในคาสิโนจำนวนมากเนื่องจากความสามารถในการนับไพ่ของเขาที่โต๊ะแบล็คแจ็ค เขาและฉันเล่นเกมตลอดชีวิตที่เหลือในวัย 97 ปีของเขา ทั้งคาสิโนและแบ็คแกมมอน ส่วนใหญ่ แต่บางครั้งก็เป็นการลักขโมย เมื่อเขาต้องการเล่นเขาจะถามว่า “คุณต้องการบทเรียนไหม” และถ้าเขาชนะ เขาจะพูดว่า “มีบางอย่างเกี่ยวกับเกมนี้ที่คุณไม่เข้าใจ” ถ้าเขาแพ้ ฉันจะพูดเรื่องไร้สาระกลับไปทันที
ทั้งครอบครัวของเราเล่นเกม: ยี่สิบคำถามในบางครั้ง หรือโอ้นรกแม้ว่าแม่ของฉันจะเรียกชื่ออ่อนลงว่า Oh, Shucks มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เรากำลังเล่น Oh, Shucks กับปู่ย่าตายายของฉัน และน้องชายของฉันก็ร้อง “โอ้ ส—!” มากจนทำให้ยายของฉันสยองและดีใจกับฉันและพี่สาว พ่อของฉันสอนเด็กๆ เกี่ยวกับพื้นฐานของสะพานเมื่อเราโตขึ้น
พ่อแม่ของฉันมักจะมีเกม Scrabble ที่ดำเนินมายาวนาน เนื่องจากแม่ของฉันชอบเกมคำศัพท์มากกว่าเกมตัวเลข ทีน่ากับฉันสนุกกับเกม Scrabble ดีๆ มากมายในช่วงหลายปีที่ผ่านมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่เราเรียนรู้คำศัพท์สองตัวอักษรแปลกๆ เช่น ut, ka, za, jo, je, fe, ai, aa, ee, oo oi, qi และลี เป็นต้น โน้ตดนตรีและตัวอักษรกรีกก็มีประโยชน์เช่นกัน
เมื่อแม่ของฉันอายุ 80 ขวบ เราจะส่งปริศนาอักษรไขว้ Sunday New York Times กลับไปกลับมาทางไปรษณีย์เพื่อเปรียบเทียบว่าเราทำอย่างไร
เมื่อพ่อของฉันอายุ 80 และ 90 ปี Jon ลูกชายของฉันมักจะขับรถจากบ้านของเขาในฟิลาเดลเฟียไปยังวิลมิงตัน รัฐเดลาแวร์เพื่อเล่นแบ็คแกมมอน จอนพัฒนาเป็นผู้เล่นที่ดี ดังนั้นเขาจึงมักใช้การเยาะเย้ย “มีบางอย่างเกี่ยวกับเกมนี้ที่คุณไม่เข้าใจ” อย่างไรก็ตาม “งานเฉลิมฉลองที่ระลึก” ของพ่อฉันในวิลมิงตัน คันทรี คลับ ดึงดูดผู้เล่นสะพานจากทั่วทุกแห่งตามชายฝั่งทะเลตะวันออก ประกอบด้วยอาหารกลางวัน ซึ่งเขาถูกย่าง ตามด้วยเกมสะพานที่ซ้ำกัน เขาจะได้อนุมัติ
ประมาณ 25 ปีที่แล้ว พ่อของฉันสอน Craights ให้กับพี่น้องของฉันและฉัน เราสนุกกับเกมดีๆ มากมาย แลกกับการแหย่ขี้เล่นตลอดมา เมื่อเขาเสียชีวิตในปี 2552 น้องสาวของฉันได้รับตำแหน่งราชินีแห่งเครกต์ เธอยังเริ่มกลุ่ม Craights ประจำกับเพื่อนของเธอในเมืองเวนิสรัฐฟลอริดา บางครั้งฉันโทรหาเธอเพื่อรับการเตือนกฎการให้คะแนน
ทีน่ากับฉันทำงานไขปริศนาอักษรไขว้ New York Times ทุกวัน ฉันทำครึ่งล่างก่อน แล้วเธอก็ทำครึ่งบน เราไม่มีความประนีประนอมเลย เกี่ยวกับการมองหาชื่อแร็พสตาร์ พูด หรือสถานการณ์ตลก เพราะเราทั้งคู่ต่างสิ้นหวังเมื่อพูดถึงวัฒนธรรมป๊อป (ในการป้องกันของเรา เรารู้ว่าโต๊ะไพ่คืออะไร ไม่เหมือนกับรุ่นน้องบางคน)
นอกจากนี้เรายังเล่น Spelling Bee ใน Sunday New York Times ทุกสัปดาห์ โดยปกติแล้ว เราแต่ละคนจะได้รับ “ยอดเยี่ยม” แต่เราจำเป็นต้องรวมคำที่ค้นพบเพื่อบรรลุระดับ “อัจฉริยะ”
ทุกเช้าฉันตื่นแต่เช้าเพื่อลองใช้ Wordle และ Quordle และ Octordle จากนั้นฉันก็โพสต์คะแนนสามคะแนนในข้อความที่แชร์กับ David และ Jon ลูกชายของฉัน จอนกับฉันโพสต์ก่อน จากนั้นเดวิดซึ่งอาศัยอยู่ในซีแอตเทิลก็คุยกันในภายหลัง เรามีความเสมอภาคกันและสนับสนุนซึ่งกันและกัน แม้ว่าบางครั้ง “ลองดูเลยเพื่อน” อาจหลุดเข้าไปได้
ฉันมักจะมีเกม Words with Friends ห้าหรือหกเกมกับเพื่อนร่วมชั้น Bowdoin เขาและฉันอยู่คนละฝั่งของสเปกตรัมทางการเมือง ดังนั้นการเล่น Words with Friends ช่วยให้เรามีความผูกพันกันในขณะที่พยายามรักษาจิตใจให้สงบและสมองของเราเฉียบแหลม
บางทีนั่นอาจเป็นสิ่งที่ประเทศที่แบ่งแยกดินแดนของเราต้องการ: เล่นเกมกับคนทุกวัยและการโน้มน้าวใจทางการเมืองมากขึ้น – และดูโทรทัศน์น้อยลง และลองคิดดู เราอาจไม่จำเป็นต้องใช้โต๊ะไพ่ด้วยซ้ำ
David Treadwell นักเขียนชาวบรันสวิก ยินดีรับความคิดเห็นและข้อเสนอแนะสำหรับคอลัมน์ “Just a Little Old” ในอนาคต [email protected]
” ก่อนหน้า
จากบรรณาธิการ : สิ่งดีๆ…
ต่อไป ”
ดอกไม้คริสติน: จากกรุงโรมด้วยมุมมองของประชานิยมและพรรคพวก
เรื่องที่เกี่ยวข้อง
